Pokazka: Download jako MP3

W srjedźišću hodowneho poselstwa je dźěćo. Z kóždym nowonarodźenym čłowjekom so nowy wid na swět započina. Spěchowanje dorosta njerěka, zo chcemy sej takrjec nowych ludźi pjec, kotřiž jenož to dale wjedu, štož my hižo činimy. Jako nan wěm, zo njebudu naše dźěći moje žiwjenje kopěrować chcyć. Ja pak so nadźijam, zo budu čas swojeho žiwjenja w našej maćeršćinje wo tym přemyslować, kaž chcedźa žiwi być.

Sym so lětsa za sćěhowacy citat w hodownym nawěšku rozsudźił: „Prěnje słowa maćerne serbske běchu, lubozne, nihdy njezacpěju je, serbsce rěču žiwe dny.” So wě, zo mamy tež tute hrónčko Feliksa Hajny do našeho časa přełožować. Prěnje serbske słowa móža tež nanowske być. Haj, samo přiwuzny abo přećel swójby abo susod móže serbski inkubator być, kiž da dźěsću serbsku dušu narosć. Pytnjemy, zo sej dale a wjac staršich we Łužicy, kotřiž hižo abo hišće sami serbsce njerěča, za swoje dźěćo korjenje w serbskej identiće regiona přeje.

Smy w druhim lěće bytostnych politiskich rozsudow w zwisku ze změnu strukturow regiona. Loni smy hromadźe docpěli, zo je serbski lud w zwjazkowym zakonju wo zesylnjenju strukturow wobkedźbowany. Lětsa smy kročel dale přišli a mjeztym hižo wosrjedź konkretneho zrjadowanja směrnicow a ramika za přichodne spěchowanje serbskich projektow stejimy. Projekty pak njejsu samozaměr, ale dalši puć za tworjenje naslědnych strukturow za přichodne rěčne rumy po cyłej Łužicy.

2022 budźetej Lěto Zejlerja a Kocora a dale Lěto župow. Nadźijamy so dwójneho swjedźenskeho lěta z wjele kulturnymi a socialnymi wjerškami. Njeńdźe wo hołdowanje rjekam, ale wo wjeselo nad spomóžnej zhromadnosću. Samo naša serbska hymna „Rjana Łužica” je wupłód tworićelskeho přećelstwa basnika Zejlerja a komponista Kocora.

„Rjana Łužica, sprawna, přećelna, mojich serbskich wótcow kraj, mojich zbóžnych sonow raj, swjate su mi twoje hona!” To móžemy tež w 21. lětstotku podpisać. Wuprajenje kónčneje sady „Ow, zo bychu z twojeho klina wušli mužojo” hižo nic, dokelž tu lěpša połojca našeho ludu faluje.

Jakub Bart-Ćišinski, kotrehož muzej w Pančicach hromadźe z gmejnu wobnowjamy, nas namołwja: „Lećće z časom!” Naši wótcojo njejsu wočakowali, zo my jich kopěrujemy a swoje kulturne herbstwo jeničce škitamy. Jenož to, štož so dale wuwiwa, móže na swěće wobstać. To płaći tež za našu rěč a kulturu.

Tež w Lěće župow steji hódnota kreatiwneje mjezsobnosće w srjedźišću. Po swjedźenju stoćin župow lětsa we Wojerecach smy započeli, wuměnu mjez regionami pohłubšeć a intensiwować. Serbski kraj njeje mała kupa, ale saha wot Łužiskich hór hač do Berlina. Na hłownej zhromadźiznje w Slepom móžachmy zaso z bohatstwa našeje mnohotnosće čerpać. Jako Domowina njeznajemy jadrowe a nakromne kónčiny – narodny duch je w Błótach a w Bukecach doma, wšudźe, hdźež je prócowarkow a prócowarjow wo serbske žiwjenje.

Potomnicy serbskich wupućowarjow w Awstralskej, kotřiž su asociěrowani čłonojo Domowiny, chcedźa klětu składnostnje 800 lět Bukec domiznu swojich prjedownikow wopytać – to je rjane znamjo za globalnu bazu našeho třěšneho zwjazka. A što bychmy byli bjez našich přećelow w Čěskej a Pólskej, we Wendlandskej a w USA? A nic naposledk wažimy sej wjele swěrnych Serbow zwonka Łužicy, kiž serbsku swójbu maja a styki so serbskeho kraja pěstuja – tak je nas lětsa młoda francoska Serbowka při digitalizaciji archiwa Domowiny w Budyšinje podpěrowała.

Hody a silwester 2021 swjećimy kaž 2020 pod wuměnjenjemi pandemije. Tola smy kročel dale, wšako steji nam mjeztym bohudźak šćěpjenje k dispoziciji. Mamy sami w horšći, hač hišće pjata žołma přińdźe abo so bórze normalita wróći. Rubajmy hromadźe rozumej puć do srjedźišća towaršnosće! Přeju Wam a Wašim swójbam wjesołe, žohnowane hody a strowe, zbožowne nowe lěto!