Link: Download jako MP3

Lube pśisłuchaŕki, lube pśisłucharje,

w srjejźišću gódownego pósołstwa jo gółe. Z kuždym nowonaroźonym cłowjekom se nowe glědanje na swět zachopina. Spěchowanje dorosta njegronijo, až comy ako se groni nowych luźi pjac,  kenž jano to dalej wjedu, což my južo gótujomy. Ako nan wěm, až njebudu naše źiśi mójo žywjenje kopěrowaś kśěś. Ja pak se naźejam, až budu cas swójogo žywjenja w našej maminej rěcy wó tom rozmyslowaś, kak kśě žywe byś.

Som se lětosa za slědujucy citat w gódownej powěsći w casniku rozsuźił: “Prědne słowa mamine su byli serbske, lubosne, nigdy njezajśpiwam je, serbski powědam žywe dny.” Se wě, až musymy toś to gronko Feliksa Hajny do našogo casa pśenjasć. Prědne serbske słowa mógu teke nanowe byś. Jo, samo pśiswójźbny abo pśijaśel familije abo sused móžo serbski inkubator byś, kótaryž dajo góleśeju serbsku dušu narosć. Zawupytnjomy, až pśecej wěcej maśerjow a nanow we Łužycy, kenž južo abo hyšći serbski njepowědaju, sebje za swójo góle kórjenje w serbskej identiśe regiona žycy.

Smy w drugem lěśe bytostnych politiskich rozsudow w zwisku ze změnu strukturow regiona. Łoni smy gromaźe dojśpili, až jo se w zwězkowej kazni wó zmócnjenju strukturow na serbski lud źiwało. Lětosa smy kšac dalej pśišli a mjaztym stojmy južo wesrjejź konkretnego zrědowanja směrnicow a ramika za pśichodne spěchowanje serbskich projektow. Projekty pak njejsu zaměr sam za se, ale dalšna droga za twórjenje naslědnych strukturow za pśiduce rěcne rumy pó cełej Łužycy.

2022 buźotej Lěto Zejlerja a Kocora a dalej Lěto župow. Naźejamy se dwójnego swěźeńskego lěta z wjele kulturnymi a socialnymi wjeraškami. Njejźo wó wuchwalowanje ryśarjow, ale wó wjasele na spómóžnej zgromadnosći. Samo naša serbska hymna „Rědna Łužyca” jo wupłód twóriśelskego pśijaśelstwa basnika Zejlerja a komponista Kocora.

„Rědna Łužyca, spšawna, pśijazna, mójich serbskich wóścow kraj, mójich glucnych myslow raj, swěte su mě twóje strony!” To móžomy teke w 21. stolěśu pódpisaś. Wugronjenje kóńcneje sady „Aby z klina twójogo młogo muskich stanuło” južo nic, dokulaž how lěpša połojca našogo luda felujo.

Jakub Bart-Ćišinski, kótaregož muzej w Pančicach gromaźe z gmejnu wobnowjamy, nas napomina: „Leśćo z casom!” Naše wóśce njejsu wocakowali, až my jich kopěrujomy a swójo kulturne derbstwo jano šćitamy. Jano to, což se dalej wuwija, móžo na swěśe wobstaś. To płaśi tek za našu rěc a kulturu.

Tek w Lěśe župow stoj gódnota kreatiwneje mjazsobnosći w srjejźišću. Pó swěźenju stolětnego wobstaśa župow lětosa we Wórjejcach smy zachopili, wuměnu mjazy regionami pódłymiś a intensiwěrowaś. Serbski kraj njejo mała kupa, ale sega wót Łužyskich górow až do Berlina. Na głownej zgromaźinje w Slěpem smy mógali zasej z bogatstwa našeje wjeleserakosći póceraś. Ako Domowina njeznajomy jědrowe a nabocne strony – narodny duch jo w Błotach a w Bukecach doma, wšuźi, źož dajo procowaŕkow a procowarjow wó serbske žywjenje.

Pótomniki serbskich wudrogowarjow w Awstralskej, kenž su asociěrowane cłonki Domowiny, kśě znowa pśi góźbje 800 lět Bukec do domownje swójich pśedchadnikow woglědaś – to jo rědne znamje za globalnu bazu našogo kšywowego zwězka. A co by byli bźez našych pśejaśelow w Českej a Pólskej, we Wendlandskej a w USA? A nic naslědku wažymy sebje wjele zwěrnych Serbow zwenka Łužyce, kenž serbsku familiju maju a kontakty do serbskego kraja woplěwuju – tak jo nas lětosa młoda francojska Serbowka pśi digitalizaciji archiwa Domowiny w Budyšynje pódpěrowała.

Gódy a silwester 2021 swěśimy ako 2020 pód wuměnjenjami pandemije. Weto smy kšac dalej, pśeto stoj nam mjaztym chwaliśboga šćěpjenje k dispoziciji. Mamy sami w ruce, lěc hyšće pěta žwała pśiźo abo se skóro normalita wrośijo. Toś daś rubjomy gromaźe rozymoju drogu do srjejźišća towarišnosći! Žycym Wam a Wašym familijam wjasołe, žognowane gódy a strowe, glucne nowe lěto!