Som rady Serb/owka, dokulaž ... Sym rady Serb/owka, dokelž

Judit Šołćina

Sym rady Serbowka, dokelž to jednorje sym – z ćěłom a dušu. Słuša k mojemu žiwjenju, je bohatstwo – na druhim boku pak tohorunja samozrozumliwosć. Mam zbožo, zo móžu so za serbski lud čestnohamtsce kaž tež hłownohamtsce angažować, štož mi wulke wjeselo wobradźa. Tak dožiwjam dźeń wote dnja, kajki pokład mamy a zo je wažne, sej tuto přeco zaso wuwědomić a dale dać. Ćim bóle mje boli, hdyž słyšu Serbowki a Serbow, kiž to zańć nimaja. A nawopak so wjeselu, hdyž sym w Serbach po puću a samozrozumliwe wužiwanje serbšćinje nazhonjam. Potom čuju so doma!

 Helena Hejduškec (18)

Ja sym rady Serbowka dokelž sym z tym dźěl zhromadnosće. Serbski lud njeje jenož zwjazany přez samsnu domiznu, ale přez jónkrótnu rěč a kulturu. Rěču kóždy dźeń ze swójbu a přećelemi serbsce a za to sym dźakowna. Dwurěčnosć je mojeho měnjenja wulki dar. Na spěwnych wječorach, hdźež so mócnje rejuje, přeco zaso pytnju, kotry wjesoły a hordy lud smy. Nimo toho su serbske swjedźenje kaž Jolka abo Schadźowanka kóžde lěto zaso wosebity wjeršk. Tam knježi přeco dobra nalada a tam nimale kóždy kóždeho znaje, štož na druhich fetach njeje tón pad. Njemóžu sej žiwjenje bjez našeje serbskeje hudźby a bjez našich tradicijow, kaž jutrowne jěchanje, docyła wjac předstajić.

 Olko Derepasko

Som rad Serb, dokulaž to jo mój dawny Sorbian dream, kaž za młogich ten American dream. Teke móje kórjenje laže w něgajšnej ochranojskej koloniji Sarepta. Som glucny, až som do Łužyce puś namakał a smějom něco za pśichod serbšćiny něnto sobu gótowaś.

Norbert Eckstein (40)

Som rad Serb, dokulaž cuju se wjelgin wusko z Łužycu, jeje kulturu a rěcu zwězany. Móje wulěty do Łužyce słuše pśecej k tym nejlěpšym. Serbšćina jo we wšyknych swójich formach mója nejlubša rěc. Ze zagóritosću pišu za źiśecy casopis Płomje a wobźěluju se na młogich serbskich projektach w modernych medijach.

Měto Ptaśiński (37)

Som rad Serb, dokulaž lubujom serbsku rěc, kulturu a identitu. A lěcrownož bóžko njejsom žywy w Łužycy, ta serbska Łužyca (a z njeju wšykno serbske) wóznamjenijo za mnjo domownju. Markuju to pśecej, gaž som ducy w Łužycy a słyšym zuk serbšćiny: pón mója słowjańska wutšoba mě pśecej groni, až som skóncje zasej doma. Ako Serb mam zacuśe, až słušam k europskemu ludoju z wósebiteju kulturu a jadnorazowymi tradicijami. Rad powědam wobej serbskej rěcy tak cesto ako móžno, a teke lubujom wulicowaś drugim wó rědnosći serbšćiny a magiji serbskeje Łužycy!

Maksimilian Hasacki (22),
čłonk prezidiuma Domowiny:

Som rad Serb, dokulaž moje dłymoke korjenje me kradu mócnu stajnosć a wěstosć daju. To wobchowanje a wóžywjenje našeje rěcy jo mě žywjeński nadawk, na kótaremž z wjelikeju wjesołosću a rozpalonosću źěłam. A z našym bogatym, wejsnym žywjenim we Łužycy, tak abo tak njamóžoś se wóstužiś.