Wobdźělnicy lětušeho FUEN- seminara słowjanskich narodnych mjeńšin we Verejnej knižnice Jana Bocatia v Košicach, mjez nimi dr. Rudolf Schuster, bywši prezident Słowakskeje republiki a česćowar Jana Bocatiusa (8. wotprawa)
Zańdźeny kónc tydźenja (7.11.-10.11.2013) přewjedźe so XVI. seminar słowjanskich narodnych mjeńšinow pola čěskeje mjeńšiny w słowakskich Košicach. Domowina w nadawku Federalistiskeje unije narodnych mjeńšin (FUEN) kóžde lěto wuhotuje. Do lětušeho programa seminara słušeše počesćenje sławneho Jana Bocatiusa (1569 – 1621) basnikarja a politikarja, kotryž je so w delnjołužiskim Wětošowje narodźił a w Košicach spomóžnje skutkował. Cyle wotpohladnje je so lětuši seminar w Košicach přewjedł, dokelž je so město pomjenowane na Europsku kulturnu stolicu. A tak je Maćica Serbska zhromadnje z Domowinu na počesćenje Jana Bocatiusa přeprosyło a přeprošenju do Měšćanskeje bibliotheki, pomjenowana po J. Bocatiusu, je tež bywši prezident Słowakskeje republiki dr. Rudolf Schuster sćěhował. Wón je znaty česćowar našeho krajana a je wo nim hižo napisał słuchohru a wulke dźiwadło na tohoršću. Tak rěčeše wón přitomnym zastupjerjam šěsć mjeńšin ze šěsć europskich krajow wo zasłužbach sławneho Serba. Bywši prezident je w swojim času jako měšćanosta Košice tež Wětošow wopytał. „Tež hdyž mamy wopomnjenskej tafli we Wětošowje a w Košicach, tak sym přeswědčeny, zo je wuznam skutkowanja Bocatiusa přemało znaty. W januaru budźe premjera dalšeje dźiwadłoweje hry wo nim wote mnje w Košicach, snano so hra za dźiwadło w Chośebuzu – našeho partnerskeho města – přełoži a tam tež předstaji. Moju dowolnosć wot nětka maće a rady bych składnosć wužiwał a Łužicu a Serbow zaso wopytał“, tak dźiwadłowy hry pisacy R. Schuster. Kaž je hižo z jeho mjena wučitać, přisłuša bywši R. Schuster němskej narodnej mjeńšiny w Słowakskej. Přitomni so za jeho dožiwjenjemi a nazhonjenjemi prašachu a wón so tež k dźensnišej situaciji wupraji. „Jako dźěći rěčachmy na wsy a šuli – tu blisko Košice – wšitcy tři rěče, to běše samozrozumliwosć, dorozumichmy so němsce, słowaksce a madźarsce, po tym z kim rěčachmy, pak w jednej abo tež hnydom we wšitkich třoch rěčach“, praji so smejkotajo. Němcy rěčachu mjez sobu „sylny dialekt“, mantakisce, to je měšeńca ze wšelakich němskich narěčow susodnych krajow, z kotrychž ludźo přindźechu. Němcy z Madźarskeje, Rumunskeje, Ukrainy a druhdźe. „Tutón wosebity dialekt, mantakisce wokoło Košic moja generacija hišće rěči a potom budźe zhubjeny. Měł so wobchować, dokumentować, ale wo to so žana institucija njestara, za to so hižo nichtón njezajimuje.“ W tutym zwisku so na jedyn slogan Košic – Europska kulturna stolica 2013 dopomnju „chuda, ale multikulturalna, wjacorěčna“. Składnostnje tohole podawka je so wot Maćicy Serbskej zestajił wjacorěčny zešiwk wo skutkowanju J. Bocatiusa mjez druhim z nastawkom dr. Doris Teichmannoweje a z jeho basnjemi, chwalospěwami na Łužicu a na Košice. Pasaže a basnju na Łužicu je młody Chośebužan Marcus Końcar w delnjoserbšćinje přednjesł.„Tutón wječor je hódny serbski přinošk k zarjadowanjam lětušeho wuzwolenja Košic na Europsku kulturnu stolicu, po wšěm zdaću jeničke zarjadownja z Łužicy a jeničke, kotrež sławneho Jana Bocatiusa wopomina, za to so Wam dźakuju“, praji dr. Schuster, sławny politikar Słowakskeje republiki, na zakónčenju wječora.Jurij Łušćanski
Wopomnjeńska tafla na česć J. Bocatiusa na jeho bywšim bydlenskim domje w Košicach.
Fota: priwatne
Rěč/Sprache/Language
Sei der erste der kommentiert