Dawid Statnik, předsyda Domowiny, so k lětušim serbskim jutram wupraja:„Mje wutroba boli, hdyž na lětuše jutry bjez zjawnych Božich mšow w našich cyrkwjach a bjez starodostojnych serbskich wobrjadow kaž křižerstwa abo jutrowneho spěwanja myslu. Zdobom widźu wulku šansu, zo tutu wuwzaćnu situaciju wužijemy a šěršej zjawnosći jadro poselstwa Chrystoweho zrowastanjenja spřistupnimy. Tomu słuži jara dobra ideja, zo njech kóždy wěriwy, kotryž to chce, jutrońčku po dokónčenju serbskich rańšich kemšow w rozhłosu z woknom won abo před durjemi swojeho domskeho kěrluš „Haleluja, zwońće zwony” zaspěwa.Jako Serbja smy přez lětdźesatki komercionalizowanju křižerstwa zadźěwali a tole přeco wuzběhowali: To njeje ani nałožk ani ewent, to je wobrjad, procesion, nyšpor pod hołym njebjom. A tohodla sy křižer w duchu a duši cyłe lěto a wužadany, tole wšědny dźeń žiwy być. Runje to móžemy lětsa ze swojim wustupowanjom na přeswědčace wašnje wobkrućeć. Potom budźemy po korona-krizy posylnjeni do přichoda kročić.Wosobinsce sym mjeztym w paradoksnej situaciji, zo sym so z korony wustrowił a tuž njejsym ani natykliwy ani njebych so natyknyć móhł. Znaju pak potrjechenych, kotřiž su ćežce schorjeli. So wě, zo je to nam wšěm wopor, so křižerstwa lětsa dospołnje wzdać. Móžemy pak z tutym zhromadnym woporom swój přinošk k přewinjenju pandemije zdokonjeć. A potom směmy klětu jutry zaso na jónkrótne serbske wašnje swjećić: jako něšto, štož budźe nam potom wjace hač luba pobožna zwučenosć, ale to budźe wuraz Božeje hnady.